پیمان پولی دوجانبه

رویکردی نوین بانکی در تجارت بین الملل

پیمان پولی دوجانبه

رویکردی نوین بانکی در تجارت بین الملل

پیمان پولی دوجانبه
بروز بحران مالی در سال 2007 در سطح جهان، باعث گرایش کشورهای مختلف به رویکرد جدیدی در ساختار تجارت بین‌المللی شد. کشورهایی که قبلاً از پول‌های رایج مانند دلار و یورو در مبادلات خود استفاده می‌کردند، روش جدیدی را برگزیدند که به «پیمان پولی دوجانبه» معروف شده است:
Currency Swap Agreement
تاکنون 46 «پیمان پولی دوجانبه» بین کشورهای مختلف امضا شده است. در این رویکرد جدید، تجارت با استفاده از پولهای محلی انجام می‌شود. یعنی به جای استفاده از یک پول واسط مانند دلار و یورو، از پول کشورهای مبدأ و مقصد تجارت استفاده می‌شود و دیگر دلار واسط تجاری کشورها نیست. این اتفاق فرصتی تاریخی است که به ایران در عبور از چالش تحریم بانکی کمک شایانی می‌کند؛ یعنی بدون نیاز به تعطیل کردن انرژی راهبردی هسته‌ای، می‌توانیم با استفاده از این روش - که آمریکا در آن نقشی ندارد - تجارت بین‌المللی کشور را مدیریت کنیم.
پیمانهای پولی دوجانبه

۲ مطلب با موضوع «تحریم بانکی» ثبت شده است

سئول  - چهارشنبه 27 مهر 1390: دو کشور کره جنوبی و ژاپن به منظور کاهش آسیب پذیری از آشفتگی ها در بازارهای جهانی - به ویژه در منطقه یورو - پیمان پولی دوجانبه خود را تقویت کردند.

سئول که نگران است بحران مالی ناحیه یورو اقتصاد وابسته به صادراتش را تحلیل برد، به پیمان پولی دوجانبه بعنوان قویترین سلاح در برابر کاهش نگرانیهای ناشی از توان بانکهایش برای پرداختهای بدهی‌های خارجی کوتاه مدت می نگرد؛ موضوعی که به پاشنه آشیل کره جنوبی تبدیل شده است.



مقامات کره جنوبی به طور فزآینده‌ نگران آشفتی های بازار هستند، برای اینکه ارز وون در برابر دلار در اوایل ماه اکتبر، 14% کاهش داشت، اما بعد از آن تاریخ پول کره جنوبی با بهبود نسبی روبه رو بوده است.

بانک مرکزی کره جنوبی اعلام کرد که پیمان پولی دوجانبه وون-ین را با بانک مرکزی ژاپن از ارزش معادل 3 میلیارد دلار به 30 میلیارد دلار ارتقا می دهد. این علاوه 10 میلیاردی است که هم اکنون دو کشور در پیمان قبلی برای تجارت دوجانبه توافق کرده بودند.

بانک مرکزی کره جنوبی معتقد است که این اقدام به کاهش اثرات ناشی از عدم اطمینان فزآینده در بازارهای جهانی منجر می شود و به این دو کشور پیشرفته کمک شایانی می کند. این پیمان در اجلاسی در سئول که بین لی میونگ باک - رئیس جمهور کره جنوبی - و یوشیهیکو نودا - نخست وزیر ژاپن - ترتیب داده شده بود امضاء شد.

با این وجود، اقتصاددانان اثربخشی این اقدام را زیر سوال می برند که آیا اضافه کردن 70 میلیارد دیگر، بر قدرت بالقوه ارز را موثر است. به ویژه، زمانی که کره جنوبی هم اکنون بیش از 303 میلیارد دلار ذخیره ارزی دارد.

آقای تیم کونون بعنوان یک اقتصاد دان می گوید: اثر بخشی عملی این اقدام زمانی که شما بیش از 300 میلیارد دلار ذخیره ارزی داشته باشید، در اولویت دوم قرار می گیرد. وی می افزاید: بورس بازان به وون به عنوان یک بدهی یک طرفه می نگرند. ارز وون در ماه سپتامبر یکی از بدترین عملکردهای خود را داشت، اما در ماه اکتبر شاید یکی از بهترینها بود.

حمایت ژاپن از ثبات اقتصادی کره جنوبی بر کسی پوشیده نیست؛ اما مسولین ژاپن سئول را به کم ارزش کردن وون برای کمک به صادرکنندگان متهم می کنند. کره جنوبی این اتهام را رد می کند و می گوید که قصد گرفتن نوسانات بازار را دارد و نمی خواهد نوسانات نرخ ارز را دامن بزند.

آقای سین یوکوتا بعنوان یک استراتژیست بازارهای نوظهور می گوید: این پیمان به هر دو طرف کمک می کند. به کره جنوبی با ارایه نقدینگی کمک می کنند و به ژاپن نیز کمک می کند تا جلوی کاهش ارزش وون را بگیرد.


--

منبع:

1. فایننشال تایمز

2. نیویورک تایمز

سالهای اخیر سالهای سختی برای مردم و دلسوزان نظام بود. تنگ‌شدن حلقه تحریم‌ها به ویژه تحریم بانکی و سوء مدیریت‌های اقتصادی باعث بروز اثرات مخربی بر اقتصاد کشور شد. نظام جمهوری اسلامی که از سال 1357 عرصه جدیدی را به روی بشریت گشوده بود و تمام توطئه‌های گذشته را پشت سر گذاشته بود، در حوزه اقتصادی و با تحریم بانکی زمین‌گیر شد. توطئه تجزیه کشور در آغازین روزهای انقلاب، ترور فیزیکی مقامات جمهوری اسلامی، متعاقب آن جنگ و بعد از جنگ نیز تهاجم فرهنگی نتوانست نظام جمهوری اسلامی را دچار چالش‌های بنیادی نماید؛ به گونه‌ای که مجبور باشد در محاسبات خود با کشورهای متخاصم - به ویژه ایالات متحده - تجدید نظر نماید. چرا که آمریکا ظلم‌های متعددی را در حق ملت ایران کرده بود که یکی از بزرگترین آنها، کودتای نظامی علیه مصدق بود.
اما اکنون فضا تغییر کرده است؛ با ایجاد اجماع بین‌المللی به رهبری آمریکا علیه ایران در سالهای اخیر، نظام جمهوری اسلامی مجبور است در محاسبات خود با کدخدا تجدید نظر نماید. قواعدش نظام بین‌المللی را که آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم ایجاد کرد را بپذیرد و اهداف بلند خود را دچار چالش ببیند؛ اهدافی مانند صدور انقلاب، کمک به جنبش‌های مردمی در اقصی نقاط جهان، حمایت از گروه‌های اسلامی و توسعه تفکر مبتنی بر فقه شیعه با نظام بین‌المللی که آمریکا راهبر آن است، تناقض دارد.
فضای رسانه‌ای در داخل ایران چنین القا می‌کند که برای بهبود اوضاع معیشتی مردم، چاره‌ای جزء همراهی با کدخدا وجود ندارد. این کدخداست که در همه دنیا حضور دارد و همراهی با کشوری که در قواعد کدخدا بازی نمی‌کند اثرات مخربی دارد.
اما واقعیت داستان چیست؟ اگر قرار بر همراهی با کدخدا بود و قرار بود ما هم مثل عربستان یکی از ایالت‌های آمریکا باشیم، چرا در ایران انقلاب شد؟ پذیرش قواعد آمریکا در قبل از انقلاب بیش از هر زمان دیگری انجام می‌شد، اگر قرار است برگردیم به وضعیت همراهی با کدخدا، چرا این همه هزینه پرداختیم؟ چرا بهترین جوان‌های خود را به قربانگاه بردیم؟
مسائل در حوزه اقتصادی با دیگر حوزه‌های مانند جنگ و اقدامات نظامی، تهاجم فرهنگی و مانند آن تفاوت زیادی دارد. ما فرماندهان اقتصادی خوبی تربیت نکرده بودیم، یا اگر هم تربیت کرده بودیم، هدایتگر سکان اقتصادی کشور نبودند و افراد دیگری که توان و انگیزه جهاد اقتصادی نداشتند در جایگاه فرماندهی قرار گرفتند.
در این فضای مجازی برآنیم که مهمترین عوامل تاثیرگذاری تحریم‌ها را بررسی نماییم. آیا واقعاً راهکاری برای خروج از بن‌بست تحریم وجود ندارد؟ چرا فقط آمریکا می‌تواند کشورها را تحریم بانکی کند؟ ایران چه تدابیری می‌تواند در برابر تحریم داشته باشد؟ آیا به صرف تعطیل‌کردن فناوری راهبری هسته‌ای، تحریم‌ها کاهش خواهد یافت؟ اگر تحریم‌ها لغو بشود، اوضاع اقتصادی بهبود چشمگیر می‌یابد؟ سوء مدیریت‌ها در حوزه اقتصادی کدامند؟
پاسخ به این سوالات را انشاالله در پست‌های بعدی ملاحظه خواهید کرد.