بروز بحران مالی در سال 2007 در سطح جهان، باعث گرایش کشورهای مختلف به رویکرد جدیدی در ساختار تجارت بینالمللی شد. کشورهایی که قبلاً از پولهای رایج مانند دلار و یورو در مبادلات خود استفاده میکردند، روش جدیدی را برگزیدند که به «پیمان پولی دوجانبه» معروف شده است: Currency Swap Agreement تاکنون 46 «پیمان پولی دوجانبه» بین کشورهای مختلف امضا شده است. در این رویکرد جدید، تجارت با استفاده از پولهای محلی انجام میشود. یعنی به جای استفاده از یک پول واسط مانند دلار و یورو، از پول کشورهای مبدأ و مقصد تجارت استفاده میشود و دیگر دلار واسط تجاری کشورها نیست. این اتفاق فرصتی تاریخی است که به ایران در عبور از چالش تحریم بانکی کمک شایانی میکند؛ یعنی بدون نیاز به تعطیل کردن انرژی راهبردی هستهای، میتوانیم با استفاده از این روش - که آمریکا در آن نقشی ندارد - تجارت بینالمللی کشور را مدیریت کنیم.